Rufino Tamayo รูฟิโน่ ทามาโย จิตรกรชาวเม็กซิกัน รูฟิโน่ ทามาโยเป็นผู้นำในภาพพาโนรามาของภาพวาดเม็กซิกันในศตวรรษที่ 20 เป็นหนึ่งในศิลปินละตินอเมริกาคนแรกที่ร่วมกับตัวแทนของ “กลุ่มสามคน” ที่มีชื่อเสียง (Rivera, Siqueiros และ Orozco) ได้รับความโดดเด่นและ แพร่หลายในระดับสากลอย่างแท้จริง เช่นเดียวกับพวกเขา
รูฟิโน่ ทามาโยได้เข้าร่วมในขบวนการจิตรกรรมฝาผนังที่สำคัญซึ่งเฟื่องฟูในช่วงระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง อย่างไรก็ตาม ผลงานของเขาด้วยเจตจำนงสร้างสรรค์และลักษณะเฉพาะ มีมิติที่แตกต่างกันและแตกต่างอย่างชัดเจน
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Rufino Tamayo จิตรกรชาวเม็กซิกัน
จิตรกรชาวเม็กซิกันเริ่มฝึกอาชีพและวิชาการโดยเข้าเรียนที่สถาบันวิจิตรศิลป์ซานคาร์ลอสเมื่ออายุเพียงสิบหกปี แต่อารมณ์ที่ดื้อรั้นของเขาและความยากลำบากในการยอมรับวินัยเหล็กที่สถาบันต้องการทำให้เขาต้องละทิ้งการศึกษาเหล่านั้นทันที และเมื่อสิ้นปีเดียวกันนั้น เขาก็ออกจากห้องเรียนและเริ่มต้นการเดินทางไปศึกษาแบบจำลองของศิลปะยอดนิยมของชาวเม็กซิกันและการเดินทางทุกเส้นทางของศิลปะร่วมสมัย
ในปี ค.ศ. 1926 ในนิทรรศการสาธารณะครั้งแรกของทามาโย ลักษณะบางอย่างของงานและวิวัฒนาการของความคิดทางศิลปะของเขาปรากฏชัด โดยเน้นที่เนื้อเรื่องดั้งเดิมของเจตจำนงของชนพื้นเมือง (สิทธิบัตรในงานที่เป็นสัญลักษณ์ของภาพเหมือนตนเองในปี 2474) ต่ออิทธิพลของคอนสตรัคติวิสต์ (เห็นได้ชัดในภาพวาดของเขาในภายหลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน Strawberry Wafer วาดในปี 1938) วิวัฒนาการที่จะนำเขาไปสู่บทความบางเรื่องที่เชื่อมโยงกับสถิตยศาสตร์
รูฟิโน่ ทามาโย มีบทบาทสำคัญในวงการศิลปะระดับโลกของศตวรรษที่ยี่สิบ เขาได้แนะนำโลกตะวันตกให้รู้จักศิลปะเม็กซิกันที่ไม่เกี่ยวกับการเมือง และนำอิทธิพลของขบวนการศิลปะสมัยใหม่ของตะวันตก (โดยเฉพาะ Fauvism และ Cubism ) มาสู่เม็กซิโก
ดังที่ภัณฑารักษ์ฮวน คาร์ลอส เปเรดากล่าวไว้ ทามาโย “ทำหน้าที่เป็นผู้แปลโลกของชาวเม็กซิกัน ซับซ้อน สวยงาม มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว และเปลี่ยนให้เป็นสิ่งที่ไม่ใช่แค่เม็กซิกันอีกต่อไป เพื่อให้ชาวเม็กซิกันไม่หยุดหย่อนมันจะกลายเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ผู้ที่ได้รับการศึกษาในระดับแนวหน้าระดับนานาชาติสามารถชื่นชมได้
สนับสนุนโดย : ufabet888
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
